 |
| Herb Nowego Miasta Rogoźna, źródło: https://drzewo.homeip.net/HisRog/Herb%20miasta.html (dostęp: 1.11.2024) |
Władysław Józef Szołdrski przyszedł na świat 26 września 1703 roku w Wilkowie Polskim jako syn Ludwika Szołdrskiego i Marianny Bogumiły z Unrugów 1 voto. Pilchowskiej.
Po ukończeniu klasy gramatyki i poetyki w kolegium jezuickim w Poznaniu studiował sztuki wyzwolone na Uniwersytecie Krakowskim. Odbył turę kawalerską, odwiedzając, m.in. Paryż, Londyn, Wenecję i Rzym. Był marszałkiem sejmiku przedsejmowego 22 września 1730 w Środzie, wybrano go też na posła na sejm z województwa kaliskiego, został także komisarzem Komisji Skarbowej Poznańskiej. W 1731 roku, po wstawiennictwu ojca otrzymał starostwo rogozińskie. Z województwa kaliskiego był posłem również na sejm konwokacyjny 1733 r.. Podczas elekcji 1733 roku wspólnie z ojcem opuścili z grupą senatorów, urzędników i szlachty elekcję na Woli, udając się na Pragę, gdzie 14 września podpisał manifest protestacyjny przeciwko elekcji na króla Stanisława Leszczyńskiego. Po elekcji na króla Fryderyka Augusta został prawdopodobnie zaocznie wybrany na rezydenta konfederacji jego popierającej. Wspólnie z ojcem uczestniczył w deputacji do odebrania przysięgi od króla oraz witał Augusta III w Tarnowskich Górach w styczniu 1734 roku. uczestniczył w koronacji Augusta III 17 stycznia 1734 roku w Krakowie i sejmie koronacyjnym, przekształconym w walną radę konfederacji warszawskiej, nie będąc jednocześnie jej aktywnym działaczem. 16 lutego 1737 Władysław Szołdrski otrzymał starostwo łęczyckie, które następnie 18 lutego 1746 scedował na rzecz Antoniego Gajewskiego. Posłował ponownie z województwa kaliskiego na sejm 1744 r., na którym wybrano go do sądu sejmowego z prowincji wielkopolskiej. starostwo łęczyckie. 14 marca 1746 objął po ojcu starostwo generalne Wielkopolski.
16 sierpnia 1748 Władysław Szołdrski został wojewodą inowrocławskim. 11 września tego samego roku otrzymał od sejmiku gospodarskiego w Środzie zadanie sprawowania nadzoru nad naprawami archiwów grodzkich, kancelarii i ratusza w Kaliszu oraz dystrybucję zapomóg dla pogorzelców z Poznania. Podczas rady senatu w Warszawie 28 listopada 1748 roku Władysław Szołdrski został rezydentem przy królu na okres pół roku od 1 sierpnia 1750. Lata 50. XVIII wieku przyniosły okres częstej współpracy Władysława Szołdrskiego z ówczesnym wojewodą ruskim Augustem Czartoryskim w zakresie wielkopolskich interesów tego ostatniego. 12 stycznia 1750 był marszałkiem Komisji Skarbowej Poznańskiej, przewodnicząc jej obradom. 3 sierpnia 1750 roku otrzymał Order Orła Białego i prawdopodobnie również starostwo niegrodowe budzyńskie. 18 maja 1757 został starostą zelgniewskim.
10 XI 1744 Szołdrski otrzymał ius communicativum (prawo przejścia dzierżawy królewskiej na żonę dzierżawcy po jego śmierci) na starostwo rogozińskie. Będąc starostą rogozińskim w latach 1747–53 założył na tzw. Targowisku w Rogoźnie, przy drodze do Poznania, Nowe Miasto Rogoźno, lokując je 4 lipca 1750 na prawie niemieckim. Nowe miasto posiadało własny rynek, ratusz i szkołę.
Władysław Szołdrski odszedł nagle 15 sierpnia 1757 w Pniewach. Został pochowany w kościele parafialnym w Pniewach.
Bibliografia:
https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/wladyslaw-jozef-szoldrski-h-lodzia-1703-1757-wojewoda-inowroclawski (dostęp: 1.11.2024)